Matrescense; Van vrouw naar moeder
Matrescence is het proces van het moeder-worden, van vrouw naar moeder, deel van jouw blauwdruk. Net zoals je baby een hele ontwikkeling doormaakt, is dit niet anders voor moeders. Wanneer je moeder wordt verander je emotioneel en fysiologisch. Het verhaal van de Matrescence van een moeder, die mij heel dicht aan het hart ligt, lees je hieronder.
De ontwikkeling van een moeder, Matrescence
Wanneer hij ’s nachts geen lucht krijgt, zijn ademhaling stopt en zijn lippen langzaam een blauwe waas krijgen is er niemand die het ziet. Het is pikkedonker in de kamer. Een beetje voeding is in zijn luchtwegen gekomen waardoor het hem, in diepe slaap, niet lukt om de zuurstof die hij zo hard nodig heeft, binnen te laten stromen.
Zijn moeder slaapt al maanden beroerd. Ze is op. Zo op dat het haar niet meer lukt om na te denken. Ze voelt alleen maar de diepe wanhoop die past bij een nieuwe moeder die haar baby niet kan laten stoppen met huilen. Hem niet genoeg slaap kan geven en hem maar blijft voeden, omdat hij zonder de twintig voedingen per etmaal, niet genoeg groeit. Als hij toch maar niet zoveel zou spugen.
Negen maanden eerder
Nauwgezet en met een strak gespannen mond zet ze de lijn. Haar pen drukt net te hard op het papier. Dagindeling met een baby. Haar hoofd blijft warrig. Ze krijgt maar geen helder beeld van hoe haar dag er straks met een baby uit gaat zien. Van schema’s maken werd ze altijd al rustiger. Weten waar je aan toe bent zorgt ervoor dat je weer lucht krijgt. Hoe vaak eet een baby? Google zegt dat er godzijdank strakke schema’s zijn, elke drie uur een fles. Maar wanneer slaapt hij dan? Alsof de baby in haar buik een huiswerkopdracht is probeert ze hun toekomstige leven samen te begrijpen. Wat ze niet doorheeft is dat ze eigenlijk verschrikkelijk bang is. Maar ze is het soort vrouw dat zoveel voelt, dat ze zich ervoor afsluit, en het leven probeert te leven met logische gedachten.
De oplossing voor slaapproblemen vinden
Vannacht slaapt ze wéér licht, ze vervloekt het. Sinds zijn geboorte heeft ze niet meer de weldadige diepe slaap mogen ervaren. Ze is zo boos, omdat ze niet meer logisch kan nadenken. Als ze toch maar even een helder moment had, dan zou ze vast de oplossing voor zijn slaapproblemen kunnen vinden. Zonder helemaal te ontwaken voelt ze dat hij wederom gestopt is met ademhalen. Ze ademt zelf diep in terwijl ze hem rechtop in haar armen houdt. Hij slikt en ademt door. De grauwe kleur maakt plaats voor zijn normale bleke teint. Ze slapen samen verder, zonder dat ze zich beseft, dat ze alwéér zijn leven heeft gered.
Jij houdt je baby in leven
De band tussen een moeder en een baby gaat veel dieper dan dat wij ons beseffen. Jouw lichaam en dat van je baby zijn helemaal op elkaar afgestemd. Je niet-bewuste lijf past zich feilloos aan op de urgente en niet zo directe behoeften van je baby. Jij bent degene die hem beschermd tegen stille gevaren. Al zijn nog niet uitontwikkelde systemen krijgen van jou de tijd om zich optimaal te ontwikkelen, omdat jouw lichaam samen met het lichaam van je kindje werkt aan zijn overleving. Jij houdt hem in balans.
Matrescence is het proces van het moeder worden, van vrouw naar moeder
Hoe voelt het om moeder te worden?
Je hebt het vast al wel gehoord, het standaardzinnetje: ‘Wanneer je eenmaal een kind hebt wordt alles anders!’ Dat zal allemaal best, maar wat verandert er dan? Je blijft toch nog gewoon jezelf, degene die je al je hele leven bent? Alleen met een baby erbij. Je hebt er eigenlijk geen idee van hoe het echt zal zijn. Dat kan ook niet, want probeer je maar eens voor te stellen hoe het is, hoe het voelt, om iemand anders te zijn. Sommige dingen moet je echt ervaren. Eén van de grootste verschillen van het moeder zijn is wel de transformatie die je zelf ondergaat.
Wanneer stop je met de borstvoeding?
Haar vriendin vraagt aan haar wanneer ze stopt met het geven van borstvoeding. Haar keel zit meteen potdicht. Wat moet ze hierop zeggen? De lange stilte is onmiddellijk zo’n pijnlijke stilte. Zo één waar je allebei van voelt dat er teveel kwetsbaarheid is, maar niemand de woorden vindt om de ander uit te leggen wat er misgaat.
De vriendin is het aan het opgeven. Ze ziet haar al een dik jaar worstelen, ze is echt de vriendin niet meer die ze was voor haar kind. Ze is zo veranderd. Eigenlijk komt ze niet meer graag, maar je kunt iemand ook niet zomaar laten vallen wanneer ze het zwaar heeft. Luisterde ze maar gewoon naar iedereen om haar heen. Je kunt toch zo zien dat ze veel te toegeeflijk is naar haar kind. Duidelijk een geval van een moeder die haar kind niet kan loslaten.
Hoe moet ik haar vertellen dat de borstvoeding het enige is wat hem helpt slapen. Dat hij dan zijn gebalde vuistjes langzaam laat ontspannen. Dat ik elke dag knok om te blijven staan. Dat ik niet wil horen dat ik moet stoppen, maar hulp wil bij het volhouden. Kan ze me niet alsjeblieft vertrouwen? Dat ik hem zó ontzettend graag wil laten lachen, spelen en groeien?
Verwen je een kind met teveel liefde?
‘Ik wil niet stoppen, hij heeft het nodig.’ Met deze woorden en een diepe zucht gaat ze staan. Haar vriendin begrijpt de boodschap, of misschien is het een prima excuus om weg te vluchten uit deze akelige spanning. Op een appje na op haar verjaardag is dit de laatste keer dat ze elkaar spreken.
Je wordt een ander mens
Hoe kan ik je vertellen hoe erg je verandert wanneer je moeder wordt. Hoe kan ik je voorbereiden op het worden van een ander mens? Ik zou je willen laten voelen dat je lichaam niet een ander mens maakt, maar dat je zelf in tweeën wordt gedeeld. Een deel van jou pers je door een nauw kanaal en zal buiten je lijf verder leven. Je deelt vanaf dat moment je hart, je longen en je hersenen met een vreemd primitief wezentje dat uit jouw lijf is gescheurd, maar tegelijkertijd zo wereldschokkend anders is dat je geen flauw benul hebt hoe je dit tot een goed einde kan gaan brengen.
Vertrouwen hebben in je kind
Haar zoon volgt zijn eigen tempo. Hij beleeft de tijd anders. Voor hem is er alleen maar nu. Hij heeft pijn, is onrustig en hij groeit. Hij groeit zo snel dat niemand het kan bijhouden. Vaak schreeuwt hij het uit. Soms schreeuwt zij het uit. Ze zijn samen, altijd samen en dat is goed. Ze leert zich aanpassen aan zijn tempo. De dagen en nachten zijn een aaneenschakeling van tranen en troost. Maar ze gaan voorbij. Maar niet zonder dat er iets verandert op de wereld. Ze heeft het niet door maar ze is een afdruk aan het maken op deze aarde. Ze geeft haar zoon wat hij nodig heeft. En hij groeit, als een krachtige zaailing in de zompige aarde. Hij groeit op liefde en deze gaat hij de rest van zijn leven doorgeven. Zijn wortels nestelen zich diep en krachtig in deze grond. En zij groeit met hem mee. Ze voelt hem, ze voelt zichzelf en laat de controle los. Schudt de deken van meningen en oordelen van zich af. Haar zoon geeft zelf aan wat hij nodig heeft en welk ritme bij hem past.
Vertrouwen
Vertrouwen op je kind is als vertrouwen op de seizoenen. De tijd verstrijkt op haar manier, je kunt de zomer niet eerder laten verschijnen omdat jij de winter zat bent.
Een baby kan niet anders dan zichzelf zijn.
Oerzacht helpt
Hoe zorg ik goed voor mijn baby, en voor mezelf?
